Na jej temat napotkać można wiele sprzecznych opinii.
Rozgrzewka, bo to o niej mowa, powinna być stałym elementem aktywności fizycznej, który nie tylko przygotowuje organizm do wzmożonego wysiłku, ale i skutecznie zapobiega kontuzjom.Stanowi jeden z czynników przyspieszających adaptację organizmu do wysiłków fizycznych, szczególnie wysiłków o charakterze sportowym. Jej zasadniczym celem jest podniesienie ciepłoty ciała
Robiąc rozgrzewkę w naszym organizmie zachodzi wiele procesów, między innymi:
- Zwiększamy elastyczność mięśni, przez co chronimy się przed kontuzjami i poprawiamy wyniki w głównym treningu.
- Zwiększamy sprężystość i elastyczność ścięgien (zmniejszenie ryzyka naderwania).
- Rozluźniamy się i poprawiamy naszą koncentrację oraz poprawiamy czucie mięśniowe.
- Zwiększamy ruchomość naszych stawów.
- Pobudza układ oddechowy, układ hormonalny i układ nerwowy do wzmożonego wysiłku.
Stosowanie rozgrzewki opiera się na spostrzeżeniu, że skurcz mięśni w dużym stopniu zależy od temperatury. U ludzi znajdujących się w otoczeniu o niskiej temperaturze obniża się pobudliwość mięśni i ich wydolności. Wpływ rozgrzewki na wydolność organizmu nie ogranicza się tylko do podwyższenia ciepłoty organizmu i jest o wiele bardziej złożony. Należy tu uwzględnić przede wszystkim lokalne zmiany w tkance mięśniowej i układzie więzadłowo – stawowym oraz wpływy bardziej uogólnione, dotyczące pozostałych narządów i całego organizmu. Ze zmian w tkance mięśniowej, powstających pod wpływem wstępnej pracy w rozgrzewce, należy wymienić : zwiększenie ciepłoty i związane z tym obniżenie lepkości wewnętrznej mięśnia, lepsze ukrwienie, zwiększenie pobudliwości, przyspieszenie reakcji energetycznych itd. Wszystko to czyni mięsień bardziej sprawnym, zdolnym do większego i szybszego skurczu. Zwiększenie elastyczności tkanki mięśniowej i więzadeł po rozgrzewce bardzo skutecznie zapobiega urazom mechanicznym kończyn, wykonujących intensywną pracę.
Praca mięśniowa w rozgrzewce wywołuje pobudzenie ośrodków korowych i układu wegetatywnego (kierującego czynnościami narządów wewnętrznych), układu dokrewnego. Powoduje to, jeszcze przed zamierzoną pracą, wzmożenie czynności oddychania i krążenia krwi, oraz zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi. Pobudzenie układu sympatycznego (działającego w czasie pracy przyspieszająco na pracę serca, zwiększając ciśnienie tętnicze) i nadnerczy zwiększa wpływy troficzne, co podnosi czynnościowe możliwości tkanki mięśniowej. Wpływy te jednocześnie pobudzają wątrobę do zwiększonego wydzielania cukrów do krwi, polepszając w ten sposób zaopatrywanie pracujących tkanek w substancje odżywcze.
Często rozgrzewka w indywidualnych przypadkach nadmiernej reakcji podczas startów jest bardzo ważnym czynnikiem w przestrajaniu psychicznym i fizjologicznym u zawodnika. Istnieje całkowita zgodność co do ogólnego układu rozgrzewki, która powinna składać się z dwóch części : ogólnej i specjalistycznej.
Zadaniem części pierwszej jest ogólne przygotowanie organizmu do pracy, tzn. podniesienie temperatury ciała, rozruszanie stawów i mięśni, pobudzenie układu nerwowego i narządów wewnętrznych itd. Wchodzą tu w grę takie ćwiczenia, jak : lekki bieg oraz różne ćwiczenia gimnastyczne o charakterze rozluźniającym.
Druga część rozgrzewki ma na celu wykonanie właściwej pracy. Stosowane tu ćwiczenia powinny maksymalnie zbliżać się do rodzaju właściwego wysiłku.
